Mag ik jullie voorstellen, de G-HEAD. Een droom die ontstaan is in het hoofd van de Zweedse artiest Peter Hellbom. Een kunstwerk van lucht. Peter bouwde veel hoofd sculpturen, hoofdzakelijk van lood, aluminium, staal, ijs etc. In 1981 ontving hij een prijs om zijn droom van het vliegende hoofd te realiseren. Toen Peter de ballon in 1981 wilde laten bouwen, leefden we nog in een hele andere wereld, computers kwamen er nog niet aan te pas. Hij nam contact op met Per Lindstrand van Thunder & Colt in Engeland om te vragen of zij hem konden helpen met zijn droom. Uitdagingen waren Per Lindstrand niet vreemd maar het bouwen van een hoofd, wat duizend keer groter was dan het voorbeeld en dat enkel mocht bestaan uit de kleur wit en gemaakt moest zijn van lucht en nylon, daar moest de grote ballonmeester ook wel even enkele nachten over slapen. Per Lindstrand nam uiteindelijk de uitdaging aan om deze special shape te bouwen. Peter Hellbom had echter niet genoeg geld om dit enorme project volledig te bekostigen en sloot daarom een deal met Per om als tegenprestatie portretten van sjeiks te schilderen op ballonnen voor de markt in het Midden-Oosten.
Per ging met het ontwerp naar de University waar men als één van de eersten de mogelijkheid had om een 3D scan te maken, het vliegende hoofd werd de eerste ballon die met de computer is ontwikkeld. Het resultaat is verbluffend, de droom van Peter werd bewaarheid. Hij creëerde een vliegend kunstwerk, de ballon is een icoon geworden. Het hoofd kreeg het prachtige kenteken G-HEAD en werd geregistreerd als Colt AX7 Flying Head met serienummer 304. De eerste inflate vond plaats op de laatste dag van 1984, 31 december. In het logboek staat vermeld “Inflation for the final riggings of the eyes, nose and ears.” 1 Hour, 35 minutes. Het eerste bewijs van luchtvaardigheid werd afgegeven op 1 april 1985. De HEAD bestaat uit 2 ballonnen. Een binnenballon met een inhoud van 56.000 cubic feet en een buitenballon, het gezicht met een inhoud van 77.000 cubic feet. Bovenop het hoofd zit een ovale parachute. De binnenballon kent maar 600 panelen, maar de buitenballon telt exact 2731 stukjes stof welke allemaal zichtbaar aan de binnen en buitenkant genummerd zijn. Daarbij komen nog eens 2546 stukken stof als verbinding tussen de binnen en buitenballon. Door het eigen gewicht van de ballon kan deze enkel gevaren worden door een piloot in een lichte mand zonder verdere passagiers. Op 3 maart 1985 werd de ballon voor het eerst geinflate voor de pers en de media in Stockholm. De ballon is op 15 juni 1985 officieel gedoopt in Chateau de Balleroy in Frankrijk en maakte daar zijn Maiden Flight. Het kunstproject van Peter Hellbom was geslaagd waarna de ballon uit het zicht verdween. In juli 1987 nam het ballonbedrijf Far & Flyg uit Zweden contact op met Peter om te vragen of de ballon toevallig te koop zou zijn. Peter had geld nodig voor verdere projecten dus die optie stond open. De vraagprijs was echter behoorlijk hoog en dus werd er een sponsor gezocht om de begroting sluitend te maken met als resultaat dat er even later een grote banner van Compac Computers op de ballon prijkte. Bijna een geval van heiligschennis, maar de enige optie voor het Zweedse bedrijf om de ballon te kopen. Het kunstwerk veranderde helaas in een commercieel product. Op het moment dat de ballon over ging naar de nieuwe Zweedse eigenaar had hij 5 uur en 42 minuten op de teller staan. In 2008 ging de ballon over in Nederlandse handen, Ike ziet zichzelf als conservator van dit bijzondere kunstwerk, één van de meest bijzondere luchtballonnen ooit gebouwd.
“Face the Head and you know what to do”